Stefan de Bruijn heeft onlangs afscheid genomen als hoofd fractiebureau. Hij blijft wel actief als duo raadslid. We blikken terug op bijna tien jaar werken voor de Amsterdamse VVD. “Je moet met alle scenario’s rekening houden, zelfs de meest onwaarschijnlijke.”
Wie is je vader en wie is je moeder?
Ik kom uit een onderwijsgezin. Mijn vader is jarenlang leraar geweest en nu zorgcoördinator en begeleider van docenten voor speciaal onderwijs. Hij heeft daarnaast ook jarenlang voor de lokale omroep televisie- en radioprogramma’s gemaakt. Mijn moeder heeft altijd in het basisonderwijs gewerkt en veel groepen gehad, volgend schooljaar geeft ze les aan groep 3. Ze lieten mij en mijn twee jongere broers altijd vrij in onze keuzes maar maakten ons wel de consequenties van keuzes duidelijk.
Waarom ben je een VVD-er?
Ik vind vrijheid en zelf verantwoordelijkheid nemen heel belangrijk. Dan kun je ook nog bij D66 terecht maar ik vind duidelijkheid en standvastigheid ook belangrijk. D66 draait te veel met alle winden mee, ze kijkt vaak wat andere partijen doen en zwakt dat wat af. Als ik naar de landelijke politiek kijk zou op dit moment niet D66, maar het CDA mijn tweede keus zijn. De religieuze kant en de nadruk op het gezin hoeven van mij niet zo nodig, maar verder vind ik het een goede partij. Ze hebben belangrijke standpunten als een kleine overheid en geen belastingverhogingen. Het zou overigens wel fijn zijn als ze zich in de Kamer weer wat constructiever gaan opstellen.
Waarom ga je iets anders doen?
Ik heb bijna tien jaar voor de Amsterdamse VVD gewerkt, eerst als beleidsmedewerker, later als assistent van Erik Koldenhof in Centrum en daarna als hoofd fractiebureau. Ik denk dat het na zo’n lange periode gezond is om een andere professionele stap te zetten. Ik wil niet mijn hele werkzame leven maar één ding hebben gedaan: voor de VVD Amsterdam werken. Daarom heb ik besloten om een andere baan te zoeken, ik blijf dat wel combineren met het raadswerk. Ik heb getwijfeld tussen communicatie en public affairs/politiek en uiteindelijk is het een baan geworden waarbij ik juist die twee dingen kan combineren. Het bevalt me na twee maanden bij Schinkelshoek & Verhoog Communicatie heel goed en ik kan me voorstellen dat ik dit type werk nog erg lang zal blijven doen.
Wat doet het fractiebureau?
Het ondersteunen van de gemeenteraadsfractie. Ik deed zelf vooral politiek inhoudelijk werk maar het fractiebureau doet ook veel praktisch ondersteunend werk. Bijvoorbeeld zorgen dat de post bij fractieleden terecht komt, de rekeningen worden betaald en dat de telefoon wordt opgenomen. Het inhoudelijke werk bestaat bijvoorbeeld uit initiatiefvoorstellen maken, werkbezoeken organiseren, stukken annoteren, persberichten schrijven, schriftelijke vragen voorbereiden, debatten volgen en ga zo maar door. Het fractiebureau vormt extra ogen, oren en handen voor de raadsleden. Van 2004 tot 2010 heb ik veel inhoudelijk werk gedaan, vanaf 2010 toen ik hoofd fractiebureau werd kwam daar ook het aansturen en het professionaliseren van het fractiebureau bij.
Je krijgt op het fractiebureau veel informatie. Zijn er zaken die heel belangrijk waren maar die nauwelijks aandacht trokken buiten het gemeentehuis?
Belangrijk is dat we intern bezig zijn geweest met wat onze speerpunten zijn. Dat gebeurt natuurlijk in eerste instantie vooral achter de schermen. Verder spelen er natuurlijk ook vertrouwelijke zaken als coalitievorming, een raadslid dat tussentijds vertrekt en wordt opgevolgd en hoe de interactie tussen fractie en College is. Die dingen zijn niet direct voor de buitenwereld geschikt. Natuurlijk probeert een journalist dan wel eens informatie los te krijgen maar die verstrekken we dan niet. De woordvoeringslijn gaat bij dit soort vertrouwelijke dingen uiteraard via de fractievoorzitter. Dat is voor een journalist niet altijd leuk maar als die via alle kanalen hetzelfde antwoord krijgt ziet hij ook wel snel dat het ophoudt.
Blijf je nog actief in de Amsterdamse politiek?
Ik blijf in elk geval tot de verkiezingen deel uitmaken van de fractie. Op dit moment ben ik duoraadslid. Een duoraadslid doet bijna hetzelfde werk als raadsleden met als verschil dat hij niet mag stemmen en alleen in commissies het woord voert. Mijn portefeuille bestaat uit financiën, verkeer, diversiteit en integratie en ik ben lid van de rekeningencommissie. Anderhalf jaar geleden ben ik hiermee begonnen. Daarvoor was ik deelraadslid in Centrum. De overstap naar de gemeenteraadsfractie is me prima bevallen.
Dan gaan we nu weer terug naar één van onze standaard vragen, wat is je meest leerzame nederlaag?
Iets wat eigenlijk geen nederlaag was maar wel zo voelde was de uitslag van centrum in 2010. Els Iping (stadsdeelvoorzitter van de PvdA, red.) was heel impopulair. De VVD won die dag een paar procent, maar net geen zetel. D66 en GroenLinks wonnen die dag echter aanzienlijk meer en werden groter dan wij. Die verkiezingen waren zo gek dat op dezelfde dag in centrum de PvdA in de gemeenteraad de grootste werd, maar in de deelraad slechts de vierde partij. Mensen hadden dus op dezelfde dag voor de deelraad en de gemeenteraad totaal verschillend gestemd waardoor we een bizarre uitkomst hadden. Dat heeft me doen beseffen dat je met alle scenario’s rekening moet houden, zelfs de meest onwaarschijnlijke.
Wat is je meest leerzame triomf?
Bij het fractiebureau een enorme professionaliseringsslag maken. Er waren fractiemedewerkers voor de verschillende raadsleden maar er zat niet echt een duidelijke lijn of coördinatie in. Ik was aangenomen in 2010 als hoofd fractiebureau om dit te professionaliseren en dat is gelukt. We richten ons veel meer op focusonderwerpen. Dat heeft ook bijgedragen aan het goed, stabiel en gericht functioneren van deze fractie.
Wie is je favoriete politicus?
De reden waarom ik lid ben geworden was Frits Bolkestein tijdens de campagne van 1998. De sterkte, de helderheid maar ook de humor en de relaxtheid in de debatten heeft veel indruk op mij gemaakt. Zijn duidelijkheid en het uiten van standpunten, die niet helemaal politiek correct waren op dat moment, heeft me altijd geïnspireerd. Dat kenmerkt volgens mij ook de VVD, dat we niet terugschrikken voor stevige standpunten maar ook ontspannen in het leven staan. Bolkestein maakte dat ik het voelde dat dit mijn partij is.
Wat is je favoriete plek in Amsterdam?
Dat zijn er eigenlijk twee. Privé vind ik de Amstel een fijne plek om gezellig met vrienden een biertje te drinken, bijvoorbeeld in mijn stamkroeg Chez Rene. Politiek gezien vind ik dit de meest bijzondere plek (het Rembrandplein, red.) omdat het een tastbaar voorbeeld is van iets waar ik zelf politiek mee bezig ben geweest. Zeven jaar geleden stonden er nog bosjes, nu is het een mooi relaxed plein waar mensen het naar hun zin hebben en wat een open en vrij gevoel geeft.
Waarom ben je een Vrije Amsterdammer?
Dit is van oudsher een vrije, tolerante stad waar ik me heel thuis voel. Iemand die vrijheid belangrijk vindt en daar politiek gezien voor gaat, die verdient volgens mij wel het stempel Vrije Amsterdammer.