Samira Bouchibti staat nummer negen op de VVD-lijst voor de komende gemeenteraadverkiezingen. Zij was programmamaker, columniste en Tweede Kamerlid. Momenteel legt zij de laatste hand aan een boek over werkende moeders, dat in maart zal verschijnen. “Ik denk niet in termen van nederlagen of overwinningen.”
Wie je vader en wie is je moeder?
Mijn vader, die enkele jaren geleden overleden is, was Mohammed Bouchibti en werkte als lasser in de scheepsindustrie. Hij werkte dag en nacht om zijn gezin te onderhouden. Mijn moeder, die nog leeft, is Rakia Abbos en zij was huisvrouw. Zij hadden een mentaliteit van: hard werken, niet zeuren en zorgen dat je goed integreert in de Nederlandse samenleving. “Dit is een land vol mogelijkheden, daarom zijn we hier ook heengegaan en probeer iets te worden,” zeiden mijn ouders altijd. Ik ben geboren in Marokko en kwam toen ik twee jaar oud was naar Nederland, om precies te zijn naar Haarlem waar ik dus getogen ben. Lange tijd heb ik de achternaam van mijn moeder gebruikt, maar toen ik in de Tweede Kamer kwam ging ik de achternaam van mijn vader gebruiken, dat moest toen omdat dat de naam is die in mijn paspoort staat.
Waarom ben je een VVD’er?
Mijn afkeer van het pamperen van werklozen of allochtonen en van de overheidsbemoeizucht van het socialisme werd steeds groter. Mensen betuttelen, doodknuffelen of koesteren in een uitkering is niet sociaal. Metropool Amsterdam wordt gedragen door hardwerkende, creatieve, ondernemende en eigenwijze keien. Werkende ouders en zzp’ers zoals ik willen bij een partij horen die pal staat voor Vrijheid en Verantwoordelijkheid. Een volkspartij voor mensen die vanuit eigen kracht iets van hun leven willen maken.
Wat was je meest leerzame nederlaag?
Dat vind ik een moeilijke vraag, want ik denk niet in termen van nederlagen of overwinningen. Bij een nederlaag verlies je bij een strijd. En zo sta ik niet in het leven. Ik doe dingen die ik leuk en belangrijk vind en waar mijn hart ligt. Op dit moment kan ik echt geen nederlaag bedenken, maar je bent de eerst die ik het vertel als ik er toch op eentje kom.
Wat was je meest leerzame triomf?
Eigenlijk ben ik eerder ergens trots op dan dat ik het zie als triomf. Ik heb toen ik nog geen 25 jaar oud was twee jaar in het buitenland gewoond en heb alleen door Zuid-Afrika gereisd. Dat ik dat in m’n eentje heb overleefd en doorstaan! Met terugwerkende kracht ben ik hier trots op. Ik woonde in Johannesburg en daar was zeker in die tijd, ongeveer twintig jaar geleden dus net na de afschaffing van de apartheid, veel criminaliteit. Er was sprake van extreem veel geweld tegen blanke vrouwen. In mijn huis is toen ook ingebroken. Gelukkig op een avond dat ik niet thuis was, anders was het heel anders afgelopen. Ook ben ik trots op mijn derde boek dat de werktitel draagt: ‘’Ode aan de werkende moeder’’.
Wie is je favoriete politicus?
Neelie Kroes, partijgenoot en eurocommissaris. Al jaren geleden heb ik eens in een interview gezegd dat zij een voorbeeld is omdat ze een dijk van een vrouw is. Gedreven en een persoonlijkheid, zij weet goed haar weg te vinden in een mannenwereld. Zonder meer een krachtige, uitgesproken vrouw die niet bang is, weet wat ze wil en recht op haar doel afgaat. Overigens is zij niet zozeer een favoriet van mij omdat ze ook vrouw is, maar omdat zij de enige Nederlandse politicus lijkt te zijn die zich in Europa staande weet te houden. Dat is een enorme prestatie. Verder wil ik Halbe Zijlstra noemen, ook VVD’er en tegenwoordig fractievoorzitter in de Tweede Kamer en Fred Teeven (staatssecretaris Veiligheid en Justitie). Voor beiden geldt: slim, niet vies van hard werken en heel erg ambitieus.
Wat is je favoriete plek in Amsterdam?
Dat ligt er net aan hoe ik me voel. Ik kan heerlijk genieten van wandelen in het Vondelpark om bijvoorbeeld in het voorjaar het lentegevoel op te snuiven, met al het groen om me heen. Daar kan ik echt tot rust komen, want het is dan ook net alsof je niet in een wereldstad woont. Verder is de Utrechtsestraat een favoriete plek voor mij om te relaxen. Daar kan ik vele uren en zelfs makkelijk een hele middag vertoeven, dan loop ik van winkeltje naar winkeltje als een echte shopaholic. Daarnaast wil ik nog noemen de bloemenmarkt op het Singel. Daar stikt het inderdaad van de toeristen, die moet je opzij duwen, maar ook dat vind ik een fantastische plek in Amsterdam.
Wat maakt jou een Vrije Amsterdammer?
Amsterdam is een stad waarin je kunt zijn wie je bent, waarin je je kunt ontwikkelen en groeien door de 1001 mogelijkheden die de stad te bieden heeft. Zodra ik Amsterdam binnenrijd, voel ik me vrij en heb ik een gevoel van thuiskomen. Amsterdam is voor mij ook synoniem aan vrijheid door een speciale jeugdherinnering. Ik heb twintig jaar in Haarlem gewoond. Als mijn vader vrij had en de rest van het gezin ook, maakten we altijd een uitstapje naar Amsterdam en kreeg ik patat met mayonaise te eten, dat was de lekkerste patat die in de hele wereld te vinden was. Dat gevoel dat bij die herinnering hoort is voor mij heel erg Amsterdam: mijn vader vrij, iedereen vrij, het hele gezin gelukkig en als klap op de vuurpijl die overheerlijke patat…
Tekst: Arnoud van Dalen