De Vrije Amsterdammer: Bob Plantinga, topsporter in de politiek in Noord

In het stadsdeelkantoor van Noord, voor veel Amsterdammers van de zuidkant van het IJ de andere kant van de wereld, treffen we VVD fractieleider en oud-basketballer Bob Plantinga. Buiten is een enorm en leeg parkeerterrein waar dankzij Groenlinks, SP en de PvdA nu ook betaald moet worden. Binnen begint over een anderhalf uur de begrotingsbehandeling voor 2011.

Bob PlantingaIn het stadsdeelkantoor van Noord, voor veel Amsterdammers van de zuidkant van het IJ de andere kant van de wereld, treffen we VVD fractieleider en oud-basketballer Bob Plantinga. Buiten is een enorm en leeg parkeerterrein waar dankzij Groenlinks, SP en de PvdA nu ook betaald moet worden. Binnen begint over een anderhalf uur de begrotingsbehandeling voor 2011.

 

 

Wie is je vader en wie is je moeder?

Mijn ouders zijn beide overleden. Zij kwamen uit een andere generatie, ik ben beschermd opgevoed. Mijn moeder had een centrale rol. Van haar heb ik mijn doorzettingsvermogen en het streven naar het hogere, het betere. Mijn vader was slager, die ging in de avonduren kaarten met de familie maar mijn moeder deed dingen zoals boekhouden studeren. Ik ben fanatiek gaan sporten en door mijn doorzettingsvermogen en het streven naar meer heb ik een topniveau bereikt, zoals het Nederlandse basketball team. Door de tijd die ik hierin stak verwaarloosde ik mijn school maar ik kreeg van mijn moeder niet de kans daarmee te stoppen. Zij heeft mij altijd voorgehouden hoe belangrijk diploma’s waren en dat je nooit moet opgeven als iets binnen je bereik ligt. Ik heb dan uiteindelijk mijn diploma’s ook gehaald en ben het onderwijs in gegaan. Binnen drie jaar werd ik ‘hoofd ener school’, tegenwoordig heet dat directeur, van een school in Landsmeer. Ik was waarschijnlijk de jongste schooldirecteur van Nederland.

Waarom de VVD?

Van huis uit waren wij zo links als wat, lid van de SDAP. Ik geloof in de kracht van mensen. Dat vertaalde zich in een lidmaatschap van de VVD. Toen ik in Noord kwam wonen hoorde ik van plannen voor het stadsdeel waar ik mij absoluut niet in kon vinden. Het zit in me dat ik daar dan ook verantwoordelijkheid voor wil nemen en ik heb me toen aangemeld om op de kieslijst te komen. De kiescommissie heeft mij toen op de eerste plaats op de lijst gezet. Dat was natuurlijk geweldig, maar ook even wennen, ik had immers nog geen ervaring in de politiek. De verkiezingen gingen goed en ik had de kans om in het bestuur te komen. Ik heb toen mijn baan in het onderwijs opgezegd en ben er 100% voor gegaan. Ik had er alleen niet bij stil gestaan dat de politiek een nogal onzeker metier is. Het eerste bestuur viel al na acht maanden. Gelukkig kon ik door in het nieuwe bestuur, dat na anderhalf jaar viel, waarna ik twee jaar heb vol gemaakt in mijn derde bestuur. De volgende verkiezingen verliepen minder succesvol en de VVD is toen niet in het bestuur gekomen. Toen ben ik als fractievoorzitter van Noord verder gegaan. Bij de laatste verkiezingen hebben we een ontzettend grote winst geboekt. De VVD is het sterkst gegroeid van alle partijen in Noord, van 3 naar 5 zetels. Helaas zijn we niet in het bestuur gekomen, het breekpunt was parkeren in Noord, een thema waarmee we ons in de verkiezingen hadden geprofileerd.

Wat is je grootste triomf?

Dat zijn meerdere zaken. Ik geloof echt dat ik veel heb bereikt en aan het begin heb gestaan van een aantal goede zaken, met name op het gebied van het economisch klimaat in Noord en de sport. Mijn triomf die mij het meest aan het hart gaat is de verwerkelijking van een sportcentrum voor minder valide kinderen. Dennis Gebbink, Amsterdammer van het jaar van een tijdje terug, kwam met de vraag of wij ergens een veldje hadden voor minder valide kinderen om samen te voetballen. Ik kon dat voor hem regelen, en meteen zei hij dat eigenlijk zijn droom was om een groot sportcentrum voor minder valide kinderen op te zetten. Ik vond dat zo bijzonder dat ik mij hier hard voor heb gemaakt. Al snel hadden we een aantal externe financiers, zoals McDonalds en ik heb het stadsdeel meegekregen om het project te steunen. De gemeente Amsterdam heeft voor één euro de grond geschonken. Na een aantal jaren hard werken is dit sportcentrum net vorige week geopend. Het is echt prachtig geworden! (Achterover leunend, handen wijd) Het is fántástisch!

En wat is je grootste deceptie geweest?

Dat is ook een duidelijke. Ik heb mij sterk gemaakt voor een mega sportcentrum, de Amsterdam Dome, aan het uiteinde van de Noord-Zuid Lijn. Dit is een project dat al in twee andere landen bestond en we hadden dus al vanaf het begin een financier hier voor. Dit zou een prachtproject worden voor het hele stadsdeel, niet alleen uit oogpunt voor sport, maar ook voor cultuur, werkgelegenheid en veiligheid. Zo’n centrum creëert röring in een gebied waar verder niet zo veel is. Dit zou het einde van de Noord-Zuid Lijn tot een veilige en levendige plek kunnen maken. Het hele project stond als een huis, alles was uitgetekend en we konden zo beginnen. We hadden rond de 118 miljoen begroot waarvan we ongeveer 90 % binnen hadden. Op die laatste 10% is het project geklapt, doordat de centrale stad hier niet in mee wilde doen. Het gerucht doet de ronde dat iemand van de centrale stad dit project eigenlijk aan Zuid-Oost beloofd had en dat dat één van de redenen was om het op dit relatief kleine bedrag niet door is gegaan. Ik heb tot op heden nog geen Amsterdam Dome in Zuid-Oost gezien.

Wat wil je de aankomende periode bereiken?

Ik heb nu een jonge ploeg van nieuwe mensen binnen de fractie. In eerste instantie vond ik het tijd om het stokje over te dragen maar zij vonden het toch beter dat ik nog aanbleef, met alle ervaring die ik heb. Ik wil dus gaan bereiken dat deze jonge ploeg van mensen zich ontwikkelt tot goede bestuurders. Hiertoe moet ik mijn kennis overdragen en heb ik een trainingsprogramma voor ze opgesteld. Ik merk dat het soms wel moeilijk is om afstand te houden maar vind het mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen. Verder blijf ik natuurlijk vechten voor betere en meer koopwoningen, met name voor starters en jongen gezinnen. In Noord is 72% sociale woningbouw en als je homogeen bouwt trek je homogene bevolking aan. De verhoudingen in Noord kloppen helemaal niet, dat is niet goed voor een buurt. Ook blijf ik me inzetten voor de economische ontwikkeling van Noord. Ik zie een mooie toekomst voor Noord, we zijn een prachtig en authentiek stadsdeel. Het is in feite een verzameling dorpen zoals ondermeer Tuindorp Oostzaan, Nieuwendam, Schellingwoude en landelijk gelegen Zunderdorp en Durgerdam. Dat authentieke moet bewaard blijven maar we mogen ook wel iets progressiever zijn en voor Noord staan, ons beter profileren. Er gebeurd hier veel. Waar in de rest van Amsterdam veel projecten stil liggen blijft in Noord alles doorgaan. Als het aan ons ligt kan de Noord-Zuid lijn van Noord tot aan het centraal station eerder gaan rijden.

Waarom ben jij een Vrije Amsterdammer?

Omdat ik liberaal denk. Ik heb in mijn leven geleerd dat mensen heel veel kunnen, meer dan ze zelf denken. Dat moet je mensen zelf laten invullen. Ik ben wars van groeperingen die willen beslissen wat goed voor iedereen is. Van een zogenaamde maakbare samenleving sta ik ver af. Je moet mensen de ruimte en vrijheid geven om zelf in te vullen en te ontdekken wat ze allemaal wel en niet kunnen, pas als blijkt dat mensen het zelf niet kunnen kan de overheid de helpende hand toesteken. Daardoor ben ik zelf ook gekomen waar ik ben.

Karin Loohuis en Cor Mandemaker