Eric van der Burg is lijsttrekker van VVD Amsterdam bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2014. Donderdag hield hij zijn aanvaardingsspeech, die hier is terug te lezen.
(Alleen gesproken tekst geldt)
Dames en heren,
Vier jaar geleden stond ik ook voor u. Ik werd uw lijsttrekker. Een stevige campagne en lange onderhandelingen volgden. Met als resultaat dat er een coalitie kwam van de VVD/PvdA/GL.
Nu sta ik hier weer en gaat de Amsterdammer over iets minder dan een jaar opnieuw naar de stembus. En hoewel ieder huishouden, iedere straat en iedere wijk zijn eigen kansen en problemen kent, kan ik u verzekeren dat iedere Amsterdammer zich dezelfde vragen zal stellen:
- Welke partij kan ik vertrouwen om in deze tijden goed om te gaan met het weinige geld?
- Welke partij kan ik vertrouwen om de juiste balans te vinden tussen moeilijke beslissingen voor de stad en mijn eigen portemonnee?
- Welke partij kan ik vertrouwen om welvaart te verdienen in plaats van te verdelen?
Dames en heren,
Terechte vragen. Vragen die gaan over de bestaanszekerheid van mensen en de rol van de overheid daarin. Vragen ook die laten zien dat het uiteindelijk gaat om vertrouwen. Ik hoef u hier niet te vertellen dat het antwoord op die vragen de VVD is.
In tegenstelling tot wat sommige partijen denken, begrijpen Amsterdammers goed dat er moet worden bezuinigd, snappen ze dat het niet meer zal zijn zoals het was. Dat de vanzelfsprekendheid van een beter morgen verdwenen is en dat we hard moeten werken voor een sterker Amsterdam. Maar Amsterdammers hebben daar alleen begrip voor wanneer ze zien dat er dan ook goed wordt omgegaan met hun belastinggeld. We zijn verplicht om het belastinggeld terug te geven aan de Amsterdammer in de vorm van een veilige stad, een bereikbare stad en een stad die klaar is voor de toekomst. En daarbij is de economie ons belangrijkste thema.
Dames en heren,
Het is bizar dat de PvdA het afgelopen jaar meer ledenvergaderingen heeft besteedt aan het behoud van banen voor politici dan aan het creeren van banen voor Amsterdammers.
Amsterdammers onthouden dat. Zij zullen zich in het stemhokje afvragen wat gebeurde er in Amsterdam de afgelopen jaren? En ook dan heeft de VVD het beste verhaal.
In deze coalitie met rood en groen is de zakelijkheid van de VVD keer op keer het kompas gebleken dat leidde tot de beste besluiten voor Amsterdam. Niet vanuit dogmatisme of chaotische ledenvergaderingen, maar vanuit harde cijfers en logica de problemen benaderen in de stad. Én met succes:
- Met minder geld hebben we méér mensen aan het werk geholpen, het kan dus wél
- Met minder ambtenaren is de dienstverlening verbeterd, het kan dus wél
- En met minder geld hebben we meer parkeerplekken gekregen, het kan dus wél
Ook deze lokatie: het Trouw-gebouw is een voorbeeld van hoe wij onze verkiezingsbeloften waarmaken: een lokatie waar de gemeente je niet om een bepaalde tijd naar bed stuurt.
Dames en heren,
Ik mag weliswaar hier staan om u dit te vertellen, maar dit is geen verhaal van mij. Wij hebben dit samen gedaan.
- Met de steun van Paul, Emile en Marco: onze fantastische bestuurders in de stadsdelen
- Met de steun van de gemeenteraadsfractie onder de uitstekende leiding van Robert Flos
- En natuurlijk ook met steun van mijn collega-bestuurder Eric Wiebes, met wie ik nog lang een tandem hoop te zijn.
Dames en heren,
De werkloosheid ligt in Amsterdam nog boven het Nederlands gemiddelde en het huishoudinkomen eronder. We zien het als ‘goed beleid’ wanneer er meer geld naar armoedebestrijding gaat in plaats van dat het budget kan dalen omdat er minder armen zijn. En zit Amsterdam nog steeds diep in de schulden.
Amsterdam betaalt 416.000 euro rente. Per dag. 416.000 euro rente pér dag. Dat is ruim 150 miljoen euro per jaar.
Als Amsterdam geen organisatie was, maar een mens, dan zat er nu een team aan schuldhulpverleners op en kreeg zij een sollicitatieplicht.
Dames en heren,
De VVD is niet alleen de partij die gaat voor een kleinere overheid, lage lasten en een economische groei, de VVD is ook de partij die vanuit een diepe overtuiging hard is op sommige dossiers. Vier jaar geleden vertelde ik u waarom ik de politiek in ben gegaan, waarom de keuze voor de VVD voor mij zo vanzelfsprekend was en is. Dat een veilige stad de basis is. In de afgelopen jaren is me keer op keer duidelijk geworden hoe goed die keuze is geweest.
Twee jaar geleden ging ik lunchen met een paar pubermeisjes die met elkaar in een huis woonden. Meisjes tussen de 12 en 16 jaar. Net iets jonger dan mijn jongste zoon op dat moment. Ik werd vrolijk onthaald. Veel gekwebbel en gegiebel precies zoals meisjes dat zo goed kunnen. Een kapstok vol jassen, sjaals en op de grond veel schoenen. In de hoek van de woonkamer een piano en voor het raam een tafel met hagelslag, kaas en broodjes. Het was er bijna normaal, bijna gewoon.
Bijna, want het meisje dat tegenover mij ging zitten aan tafel in het safehouse, dat de pindakaas doorgaf, had gedwongen in de prostitutie gezeten. Zat opgesloten in een kooi, overgeleverd aan de grillen van mannen die langskwamen. Alle meisjes die daar woonden waren slachtoffer van mensenhandel. Zo jong. Zo kwetsbaar. En ik weet nog goed het gevoel dat door me heen ging. Een combinatie van woede en bewondering. Woede dat er mensen zijn die dit soort dingen doen, woede dat dit kan gebeuren en woede omdat niemand zoiets mag meemaken. Nooit. Niemand.
Maar ook diepe bewondering. Het meisje lachte naar me. Maakte grapjes met haar vriendinnetjes. Op het oog ging het met haar goed. Ik dacht; zal ze ooit een man weer kunnen vertrouwen? Hoeveel veerkracht kan zo’n jong meisje hebben? Zal haar leven ooit weer normaal worden? Bij het afscheid kreeg ik een mooie tekening van een bloem mee.
En dan is het voor mij weer makkelijk om critici en sceptici duidelijk te maken waarom een compromis op veiligheid niet kan bestaan.
- Dat het ons niet gaat om méér camera’s, maar om méér veiligheid.
- Dat het ons niet gaat om méér preventief fouilleren, maar om méér veiligheid.
- Dat het ons niet gaat om méér blauw op straat, maar om méér veiligheid.
Veiligheid is een randvoorwaarde. Veiligheid is nodig voor de kwaliteit van leven, dus voor de welvaart in de stad en om jezelf te kunnen zijn: vrij van angst en dreiging.
Dames en heren,
Toen ik na de verkiezingen wethouder zorg werd, was dat niet voor iedereen een logische stap. Wat moet de VVD met de zorgportefeuille? Maar in het verhaal van Meisa schuilt mijn liberale motivatie. De VVD is de partij die hard optreedt tegen criminelen, maar dat is één kant van het verhaal. Wij zijn óók de partij die opkomt voor de slachtoffers, maar óók voor hen die kwetsbaar zijn.
- Dus ook voor dit soort meisjes, waarvoor geen ‘mars der beschaving’ wordt gehouden zoals bij de bezuinigingen op kunst en cultuur.
- Dus ook voor hen die niet meer thuis kunnen wonen en iedere dag afhankelijk zijn van vreemde handen.
- Dus ook voor kinderen die lijden onder obesitas of falende ouders.
En voor anderen die niet, of niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Dát is liberaal.
En om dat goed te doen moeten we als overheid keuzes maken. Financiële keuzes, maar ook maatschappelijke keuzes. Want de meeste Amsterdammers redden zich prima, pakken hun verantwoordelijkheid, maar een deel is afhankelijk gemaakt van welzijnsopium. En sommigen stellen dan dat de VVD de het welzijnswerk wil afbreken.
En weet u. Ze hebben gelijk.Ze hebben gelijk.
- De VVD is tegen omgangslessen met hangjongeren.
- De VVD is tegen buurtbarbeques waar belastinggeld wordt weggegrild
- En de VVD is tegen het trakteren van de overheid op theekransjes.
En als dat afbreken is, dan ben ik het daar mee eens. Natuurlijk moet er genoeg geld zijn voor de zorg, maar: er bestaat geen automatisch recht op zorg. Geen zorg omdat je er recht op hebt, maar omdat je het nódig hebt.
Dames en heren,
- Te lang is in dit land en in deze stad gedacht dat met méér geleend geld, méér problemen konden worden opgelost.
- Te lang is gedacht dat met rijkdom uit de toekomst de huidige rekeningen konden worden betaald.
- Te lang is gedacht dat beleid met iedere extra euro een stukje socialer zou worden.
En nog steeds zijn er politici die denken dat een extra Euro belastinggeld of geleend geld inzetten extra sociaal is. En die zich op de borst slaan door te verwijzen naar hun voorvaderen. Bijvoorbeeld als het gaat om sociale woningbouw. Maar laten we eens kijken naar zo’n voorvader:
Wibaut. Hét boegbeeld van bouwen in Amsterdam. Duizenden gesubsidieerde woningen door de gemeente zelf gebouwd kwamen er in zijn tijd voor de armen bij. Maar Wibaut leverde wel woningen zonder keuken. Het was namelijk wel de bedoeling dat je op een gegeven moment doorverhuisde en die prikkel moest er dus wel zijn. Vandaag de dag is het de VVD die met realistische voorstellen komt op het gebied van volkshuisvesting. Niet extra sociale woningbouw bouwen, maar doorstroming bevorderen. Middensegment en koopwoningen bouwen. Juist om ervoor te zorgen dat mensen verhuizen en de woningmarkt in beweging blijft. Dát het woningaanbod past bij de vraag die er is. Als Wibaut nu zou kiezen, zou hij de VVD hierin steunen. Misschien wel op de VVD stemmen?
Dames en heren,
Soms luister ik naar debatten in de gemeenteraad over papierloos vergaderen, schaliegas of over een eekhoorntjesbrug…En dat terwijl in concurrerende steden in de wereld grote stappen worden gezet. Amsterdam heeft de randvoorwaarden om ook in de komende decennia de economische motor te blijven. De bevolking is hoogopgeleid, er heerst een ruimdenkend klimaat, we hebben de beste luchthaven ter wereld en bedrijven vestigen zich hier graag. Maar dat betekent niet dat we achterover kunnen leunen. Dat betekent dat we moeten durven focussen. Niet alles is belangrijk.
De welvaart moet verdiend worden.
- Méér welvaart is de koek niet in nóg meer stukjes verdelen, het is de koek vergroten.
- Méér welvaart voor iedereen komt niet zonder economische groei.
- Méér welvaart is een optelsom van bedrijven die zich hier willen vestigen en werknemers die hier kunnen wonen.
En dus moet het aantrekkelijk blijven voor bedrijven om zich hier te vestigen, moet er een verdere liberalisering van het woonbeleid komen.
Abstracte teksten wellicht, maar in de praktijk betekent het dat talent naar Amsterdam komt. De aantrekkingskracht van de stad wordt vergroot. Een inspirerende omgeving, met goede voorzieningen. Een baan ‘ontstaat’ doordat iemand beslist een bedrijf te starten, te ondernemen en daarbij extra handen kan gebruiken. Die innovatieve geesten hebben we dus hard nodig.
In plaats van arme mensen in een buurthuis te krijgen, moeten we ons inzetten om ze aan het werk te helpen. Dat doen we door de stad aantrekkelijk te maken voor ondernemers, voor bedrijven. Voor innovatieve ideeën, voor creatievelingen. Dan volgen de banen vanzelf.
Dames en heren,
Ik zei het u al: over iets minder dan een jaar gaat de Amsterdammer naar de stembus. Dankzij uw inzet bij de vorige verkiezingen en de afgelopen jaren, staat Amsterdam er beter voor. Dankzij u is de Amsterdammer geen extra geld kwijt en is er wel een betere dienstverlening. Dat is iets om trots op te zijn. Maar ik vertelde ook dat we er nog lang niet zijn. Over een paar maanden presenteert de VVD haar verkiezingsprogramma.
Een programma met duidelijke keuzes:
- Waarin we de welvaart vergroten in plaats van verdelen
- Waarin de lasten dalen in plaats van stijgen
- Waarin we de woningmarkt hervorming
Kortom: de Amsterdamse Agenda voor de Welvaart. Want het kan wél!
Dames en heren,
Het kan niet alleen, het gebeurt ook wanneer de kiezer op de VVD stemt op 19 maart.
En dat betekent:
- Dat u van mij mag verwachten dat ik mij keihard inzet voor onze partij, onze idealen en onze stad.
- Dat u van het KC mag verwachten dat zij een lijst vol goede kandidaten opstelt.
- En dat betekent dat wij van u mogen verwachten dat u blijft uitleggen waarom de VVD de beste keuze is, dat u onze successen blijft verkopen en dat u vol overtuiging campagne voert.
Zodat wij op 19 maart 2014 als grote overwinnaar uit de bus komen! Dank u.