Binnenkort bespreekt de Amsterdamse gemeenteraad het op voorstel van de VVD geschreven ‘Actieplan deeleconomie’. Hierin doet het stadsbestuur een aantal voorstellen om de potentie voor de deeleconomie in Amsterdam ten volle te benutten en zo welvaart, werkgelegenheid, een beter milieu en een kleinere overheid te stimuleren. Wat Marja Ruigrok en Marianne Poot betreft mag er best nog wel een schepje bovenop de huidige ambities.
Dat deeleconomie in met name de grote steden zo’n hoge vlucht neemt, is niet verwonderlijk. Nog steeds ervaren ondernemers de regeldruk en het aantal overheidsinstanties waarmee ze te maken krijgen als te hoog. Goede ondernemers zijn vindingrijk en het is dus logisch dat ze steeds opnieuw manieren verzinnen om de door de overheid opgelegde regels te omzeilen. Nieuwe concepten geënt op de principes van deeleconomie liggen dan al snel voor de hand. Het is aan de overheid om op deze ontwikkeling in te spelen door bestaande regels voor alle ondernemers te verminderen in plaats van het opleggen van extra regels aan nieuwkomers.
Hoewel soms de berichtgeving in de media anders doet vermoeden, is de deeleconomie natuurlijk geen nieuw fenomeen. Sterker nog, deeleconomie is van alle tijden. Waar mensen vroeger via briefjes in de supermarkt boormachines te leen vroegen of hun diensten als pianolerares aanboden, gebeurt dit nu via apps en internetsites. Of je nu wordt thuisgebracht door een Uber-auto, een spijkerbroek least bij Mudjeans of voor een weekendje Rome via Airbnb dat ene leuke appartementje in de buurt van het Piazza Navona boekt; bijna iedereen maakt tegenwoordig gebruik van deeleconomie.
Het verschil tussen dat briefje van vroeger en de app van nu is transparantie. Vroeger bleef slechte service of een ondermaats product vaak onopgemerkt. Tegenwoordig denkt de consument na het lezen van 10 negatieve reviews wel drie keer na alvorens een fiets, bootje of appartement bij een bepaalde aanbieder te huren. Het positieve effect van de zelfregulerende kant van de deeleconomie is dat er gesnoeid kan worden in het woud aan regels en vergunningen. Die regels en vergunningen waren immers ooit bedoeld om de consument te beschermen. Het schrappen van overbodig geworden regels en vergunningen geldt uiteindelijk voor alle ondernemers, waardoor een gelijk speelveld ontstaat dat innovatie stimuleert en een positieve uitwerking op de werkgelegenheid heeft. Dit neemt niet weg dat de overheid haar verantwoordelijkheid moet nemen om ongewenste effecten van deeleconomie te voorkomen of tegen te gaan. Overlast veroorzaakt door bijvoorbeeld vakantieverhuur van woningen moet keihard worden aangepakt en het is niet meer dan normaal dat de deeleconomie net als gevestigde ondernemers belasting moet betalen.
Het stadsbestuur wil senioren en minima kennis laten maken met de voordelen van deeleconomie door deelplatformen te koppelen aan de Stadspas. Wat de VVD betreft mag dit ambitieuzer en wordt de stadspas en daarmee de daaraan gekoppelde deelplatformen makkelijk toegankelijk voor elke Amsterdammer. Ook de invulling van de voorbeeldfunctie die het college wil gaan vervullen door het delen van bezit zoals auto’s, kantoren en spullen binnen de eigen organisatie is -hoewel een goed begin- wat ons betreft ontoereikend. Juist door te kijken welke zaken ook buiten de eigen organisatie, dus met hele stad, via bestaande platformen kunnen worden gedeeld, maak je je reputatie als ‘Sharing City’ waar. De VVD heeft reeds eerder voorstellen ingediend voor een Stadspas voor elke Amsterdammer en om de Collectie Amsterdam, kunst in het bezit van de gemeente, op commerciële basis uit te lenen.
Door loslaten en durf ontstaat ruimte en daardoor een aantrekkelijker Amsterdam voor zowel ondernemers als consumenten.
Marja Ruigrok
Fractievoorzitter en woordvoerder Economie VVD Amsterdam
Marianne Poot
Vice-fractievoorzitter en woordvoerder Werk VVD Amsterdam
